4 Mythes rond elektrisch rijden ontkracht!
PROLOOG
Daar sta je! Er loopt een last-minute uitnodiging binnen voor een flash-meeting in Parijs. Geen probleem denk je dan. In 2022 naar het autosalon van Parijs met Eurostar Brussel – Parijs: 1u31 minuten. Maar dan krijg je het adres toegestuurd. Ergens in de zuidwestelijke periferie van Parijs. Geen metroverbindingen en zeer moeilijke bus- of taxiverbindingen van nog eens anderhalf uur. Ik bedenk me dat ik natuurlijk ook in Brussel moet geraken en mijn reistijd komt al snel op minimaal 4u30, in het beste geval, met perfecte aansluitingen. Een snelle blik op Google maps leert me dat met de wagen de reistijd in het beste geval 4u30 bedraagt over 372 km en in het slechtste geval 5u30, files incluis, al is dat natuurlijk DE grote variabele.
Ondanks het comfort van de Eurostar lijkt me de wagen uiteindelijk toch de beste optie. Bovendien een uitgelezen kans om het praktisch nut van onze Subaru Solterra EV uit te testen. Een grote sprong in het duister, want buiten een zeldzaam tripje Ardennen (200km heen-en-terug) en een trip naar gent (266km heen-en-terug) kom ik eigenlijk amper nog buiten de Limburgse landsgrenzen, met dank aan Corona en de online meetings. Maar via deze roadtrip kunnen we wel 4 grote mythes ontkrachten, die regelmatig worden opgeworpen om het gebruik of de aanschaf van een EV te minimaliseren.
1/ TO BE OR NOT TO BE – THAT’s THE QUESTION!
Mythe 1: Elektrisch bereik van een EV is onvoldoende – ONWAAR
Rijden met een elektrische wagen, het lijkt wel een vraag op leven en dood tegenwoordig. En ik moet toegeven, met de Subaru Solterra EV naar Parijs … ? De vragen spoken door mijn hoofd: Parijs? Dat is toch een eind? Ik heb een theoretisch bereik van “slechts” 420-465 km. Komt dat toe om 372 km af te leggen? En als ik moet laden, ga ik dan een laadpaal vinden? En hoe lang gaat dat dan wel niet duren? En God weet wat dat gaat kosten?
Enfin, ik besluit om alle opwerpingen naast me neer te leggen en het avontuur aan te gaan. Maar niet voordat ik een kleine voorstudie doe (5 minuten). Mijn laadpas provider Electricea beweert een dekking van 98% te garanderen om te kunnen laden en betalen. Ik bel ze voor de zekerheid toch maar even op: “kan ik in het buitenland laden met jullie laadpas”. Geert antwoord me onmiddellijk: “Uiteraard, maar check even de app, daar vind je ook het type laadpaal en beschikbaarheid”. Wist ik eigenlijk wel, maar natuurlijk nog nooit gebruikt. In de app kijk ik even op de route. Op 280 km in de route staan aan een autosnelwegstation installaties van wel 30 stuks van 300 kW. Ik print het in mijn hoofd. En op de meetinglocatie blijkt ook laad-infrastructuur te staan. Ik weet genoeg en kijk niet verder. We zullen wel zien. Ik houd rekening met een vertrektijd van 5u00 in de ochtend en aankomst om 10u inclusief laadtijd, exclusief eventuele files. Vrij krap, maar ik trakteer me op wat marge en communiceer 11u voor start van de meeting. Doenbaar!
En dan is de dag daar! Toch een klein hartje nu. Ik check even het bereik en schrik me een hoedje. Natuurlijk, onze testwagen wordt … getest … Dus zijn historisch verbruik ligt aanzienlijk hoog (24kWh/100km) met een erbarmenlijk rijdersprofiel van 37/100 punten. En de weersomstandigheden zijn ook al niet ideaal, 4°C buitentemperatuur, verre van optimaal voor een elektrische wagen. Met de verwarming aan zit ik met een bereik van 357 km. Lap, daar begint het al, ik ga er niet geraken zonder te laden. Eigenlijk wist ik dat al wel, maar om 5u30 in de ochtend komt dat op een of andere manier toch harder binnen. Wellicht ook omdat ik me een beetje verslapen heb en al 30 minuten achter loop op schema. Goh ja, ik ben ook maar een mens zeker.
Na een al bij al relaxte dag, kom ik om 20u14 terug thuis aan, 744 km op de teller! Met een verbruik van slechts 20 kWh/100km. Dat verliep vlot! Zonder te laden? Natuurlijk niet! Was dat een probleem? Al zeker niet, maar de eerste mythe is alvast ontkracht. Met een elektrische wagen kom je nergens? Onzin, met een elektrische wagen kom je overal, met het grootste gemak, en daarvoor hoeft jouw elektrische wagen niet eens een groot bereik te hebben. Als je dan in rekening brengt dat 95% van je tijd woon-werkverkeer betreft, voor een gemiddelde Vlaming 22km enkele rit, dan weet je het wel.
2/ INGEHAALD DOOR DE REALITEIT. MOEDER NATUUR ROEPT!
Mythe 2: Elektrisch laden duurt lang en je verliest veel tijd – ONWAAR
Na een stevig ontbijk tank ik 2 tassen Arabica koffie in m’n koffiemug en vertrek om 5u32 s’ochtends. Ik neem me voor om op 280 km te pauzeren en te laden. Met 30 laadpalen aan 300kW, zal daar zeker een plekje vrij zijn. Dan zit ik op grofweg 2/3de enkele rit en dat laat me toe om met 2 ladingen zeker thuis te geraken, gesteld dat ik op de meetinglocatie in worst-case-scenarie, niet kan laden.
Maar na 2u30 rijden en 229 km, doet de koffie zijn werk en roept Moeder Natuur. Ik beslis dan maar een halte eerder te stoppen voor een sanitaire stop, en meteen van de gelegenheid gebruik te maken om te laden. Ik zit immers op 20% met nog een dikke 75 km op de teller. In deze fase heb ik geen zin in een extra stop, en al zeker niet om de zaken op de limiet te drijven. Op de tussenstop heb ik keuze in 4x80kW en 4x300kW snelladers. De Subaru Solterra EV kan aan 150 kW DC snelladen. Ik kies dus voor de 300kW om het toch een beetje vooruit te laten gaan. Ik ga naar binnen, doe een sanitaire stop, neem een koffie en bedenk me dat ik nog geen foto nam. Terug naar de wagen, tot mijn verbazing is er al ruim 10 minuten verstreken en zitten we al aan 42%. Dat gaat vlot. Het is ijskoud buiten, amper 3°C, met een ijzige wind. Ik ga terug naar binnen, drink mijn koffie verder op en check snel mijn eerste mails van de dag. De tijd vliegt. Ik ga terug naar de wagen, 35 minuten geladen, 82%, 39,99 kWh en terug een bereik van 289 km. Dat valt al dik mee. En eigenlijk, ik heb nog geen seconde stilgezeten.
8u30: En route. 3u onderweg, nog 143 km te gaan. Ik zit goed op schema en neem me voor om rechtstreeks naar de eindbestemming te rijden, gesteld dat ik daar ook eventueel kan laden. Maar dan zie ik plots op de navigatie zowat de ganse route rond Parijs rood oplichten. Ik check snel Google Maps via Android Auto als dubbele controle. +1u30 !!! 3 ongevallen op de Peripherique du Nord!!! Lap, daar gaat de planning, en nota bene, de koffie doet weer zijn werk. Ik beslis dan maar om de eerstvolgende gelegenheid, en liefst voor de file, een sanitaire stop te maken en meteen ook snel wat bij te laden. Als ik dan toch bezig ben. Ook op mijn 2de stop kan ik laden aan 300kW. Naast me staat mijn bloedbroeder, de Toyota BZ4X. Ik plug in en ga snel naar binnen. Eénmaal terug aan de wagen spreekt een Parizien me aan, de eigenaar van de Toyota, om te weten wat het verschil is tussen beide wagens. Ik vertel hem over de unieke eigenschappen van AWD bij onze Subaru Solterra EV en hij beaamt dat. Ergens heeft hij spijt dat hij de Toyota 2WD heeft gekozen, want de tractie en het koppel van een EV is toch wel fenomenaal en vergt toch wel een goede grip op de weg. Ik groet hem en ben weer weg, maar niet vooraleer even naar mijn metertjes te kijken. 14 minuten geladen. Bereik van 165 km (46%) naar 237 km (67 %). Dat moet zeker volstaan.
En dan ga ik de Parijse file in. Ik ben al wel wat gewoon, maar dit? 1u30 over 28 km. Mijn schema ligt in duigen. Niet door het laden, maar door de files. Ik doe wat telefoontjes en kan de meeting verschuiven. Ik doe er dan wel lang over, maar in de file rendeert een EV optimaal. Dank zij de S-pedal en remrecuperatie van de Subaru Solterra verbruik ik slechts 5% of 18 km over het traject van 28 km. Mijn rijdersprofiel stijgt prompt naar 95/100. Toppie!
Iets voor 12u en na 6u30 rijden! kom ik op de bestemming aan. Overigens zeer vriendelijke bediening en ik vraag of ik m’n EV kan laden. Ik word vriendelijk begeleid en als gast hoef ik niets te betalen. Ik neem de opportuniteit om ter plaatse dan ook te laden, maar dat brengt niet veel zoden aan de dijk. Een standaard stopcontact 3.7 kWh. Tja, goed, ik plug in en na de meeting van 2u30 heb ik toch weer 7% gewonnen !!??. Niet om over naar huis te schrijven, maar goed, anders zou de wagen ook maar geparkeerd staan. Alle beetjes helpen denk ik dan. En het heeft me geen tijd, noch geld gekost.
Op de terugweg bedenk ik me dat ik, op een Conference peer na, amper iets gegeten heb. Op 534 km las ik mijn 3de en laatste echte laadbeurt in en neem de gelegenheid om de innerlijke mens te versterken. Een snelle hap, een koffie en de tijd is weer zo om. Op amper 36 minuten tijd heeft de wagen geladen van 8% tot 82%. Niet de beloofde 26 minuten van 0-80%, maar ik ben dan ook niet de enige die aan het laden is. De load-balancing op de laadpalen doet zijn werk en ik laad aan ongeveer 86 kWh. In ieder geval snel genoeg en meer dan voldoende om zonder problemen thuis te geraken. Ik arriveer om 20u13 thuis met nog 9% lading. Op de terugweg deed ik er een aannemenlijke 5u30 over, met opnieuw de nodige files in Parijs en Brussel, inclusief 36 minuten laadtijd.
Al bij al, heb ik eigenlijk nooit het gevoel gehad dat ik tijd heb verloren door te laden, in tegendeel. De leidende factoren in het tijdsverlies waren voornamelijk de files en … Moeder Natuur. En als je dan het aangename aan het nuttige kan koppelen, dan win je uiteindelijk dubbel!
3/ ADVOCAAT VAN DE DUIVEL
Mythe 3: Er is niet genoeg laadinfrastructuur – ONWAAR
Op de heenweg, eenmaal Frankrijk binnengereden, werd ik toch wat onrustig. Stel nu, dat mijn laadpas toch niet werkt in Frankrijk, of er toch geen laadpalen zijn, … Ik weet ondertussen, alhoewel ik ze nog nooit gebruikt heb, dat je van Hasselt tot Gent ongeveer elke 30-40 km minstens 8 snellaadpunten hebt aan de autosnelwegen. Maar Frankrijk, dat is, althans voor mij, onbekend terrein. Maar naarmate de kilometers vorderen, valt het me op dat een kilometer voor elke laadstation, netjes met symbolen staat aangegeven over hoeveel kilometer het volgende laadstation beschikbaar is. Daar kunnen we in België nog iets van leren. Uiteindelijk heb je in Frankrijk laadinfrastructuur ter beschikking elke 40 kilometer. Dat schept alvast vertrouwen.
Mijn laadpas werkte overigens probleemloos in Frankrijk, maar zelfs zonder laadpas zou laden geen probleem zijn geweest. Ieder laadstation was voorzien om te betalen met bancontact, VISA of mobiele app. Ook dat was dus geen issue. Mijn noodgedwongen 2de stop, geïnspireerd door Moeder Natuur en de monsterfiles, liep eigenlijk behoorlijk mis. Op de voorziene en geïmproviseerde stopplaats maakte ik een cruciale fout. Door wegenwerken op de locatie nam ik de verkeerde afslag en reed ik rond het tankstation. Geen sanitaire stop, geen laadmogelijkheid. Maar kijk, 20 kilometer verder, vlak voor Parijs, was er weer een laadmogelijkheid waarvan ik gretig gebruik kon maken.
En dan word je overmoedig. Op de terugweg was er een laadmogelijkheid van 10x 300 kWh wanneer ik nog ongeveer 22% en 80km bereik had. Ik wist dat de volgende laadmogelijkheid beschikbaar was na 43 kilometer, althans als ik de signalisatie mocht geloven. Ik maakte snel de afweging en besliste om voort te rijden tot aan de volgende stop. Op die manier garandeerde ik mezelf dat ik niet nog een extra stop zou moeten inlassen en vlot thuis zou geraken.
Bij de volgende stop had ik nog 8%, 29 km resterende bereik. Maar, met mijn eerdere issue van de dag, bekroop me plots het gevoel dat dit misschien toch wel eens mis kon gaan. Nu was het wel van moeten en verder rijden was absoluut geen optie meer. En dan zie je daar amper 4 laadpalen staan, 2x 50kWh en 2x 300kWh, allen bezet, op 1x 50kWh na. Aan die laadsnelheid, dan kan het wel eens lang duren natuurlijk.
Maar nog voor mijn negatieve gedachte zich echt had vormgegeven, kwam er al een 300kWh laadpaal vrij en tegen dat mijn laadbeurt om was, waren de andere resterende laadpalen ook vrijgekomen. Met andere woorden, de huidige laadinfrastructuur voldoet ruim aan de vraag. En met de toekomstige tendens qua uitbreiding van laadinfractuur in Europa indachtig, zal dit op middellange en lange termijn zeker geen issue zijn.
4/ VOOR EEN PRIKJE!
Mythe 4: Elektrisch rijden is duur – ONWAAR
En dan komt de grote verrassing. Achteraf natuurlijk. Wat gaat dat kosten? Natuurlijk, een EV kost vandaag nog wel wat in aanschaf. Maar laten we eerlijk zijn, een hybride of plugin-hybride zit ook niet meer zo heel ver af van de prijs van een volledige elektrische wagen. Een en ander wordt
uiteraard geïnspireerd door de hoge ontwikkelingskost om verbrandingsmotoren nog euro 6/7 compliant te maken. Maar kort door de bocht, en laten we niet flauw doen, in aanschaf is een EV gemiddelde 20% duurder. Ga je echter kijken naar de totale kost van de wagen, waarmee we bedoelen, uw maandelijkse kosten voor onderhoud, brandstof, taksen, dan kom je zelfs nu al, gelet op het gebruik van de wagen over 10 jaar 20.000 km/jaar uit op een status-quo. Met andere woorden. Een EV of een hybride wagen kosten over 10 jaar quasi exact evenveel. Echter, bij een EV zal de investering zich meer manifesteren in de aankoop en minder in de maandelijks kosten. Een hybride wagen zal in aanschaf minder kosten, maar kost maandelijks merkelijk meer.
Ik licht dit even toe in een voorbeeld. Een cliënte van me reed met een Subaru Legacy diesel aan een vebruik van 5,6L/100km en betaalde jaarlijks 537 € verkeersbelasting en maandelijks 350 € – 400 € brandstof (25.000 – 30.000 km/jaar). Eind 2024 mag ze sowieso met deze wagen niet meer de lage emissiezones van Brussel en Antwerpen binnen en ze stond dus voor de keuze. Ze rijdt nu met een Subaru Solterra EV, betaalt maandelijks, over de eerste 5 jaar, 200 € meer aan financiering, maar slechts 81 € elektriciteitskosten aan het reguliere nettarief. In de winter, want ze heeft zonnepanelen en kan 2x per week overdag laden en daardoor de elektriciteitskost drasticsch terugdringen. Daarnaast betaalt ze geen BIV en geen jaarlijkse verkeersbelasting meer. De investering die ze maandelijks meer uitgeeft in de aanschaf van de Subaru Solterra EV, wordt snel terugverdiend door de lagere kost in taksen en brandstofkosten.
Ook in onze trip naar Parijs komt dit ook duidelijk tot uiting. Indien ik had geopteerd om te reizen met Eurostar, dan was de kostprijs minimaal 350 € (Eurostar 233 € + transport v/n Brussel + bus/taxi). Met een huidige Subaru Forester met een gemiddelde verbruik autosnelweg van 8L/100km zou de totale kost 135,65 € bedragen ( 8liter/100km * 7.44 * 1.74 = 103,65 € + 32 € tol = 135,65 €). Met de Subaru Solterra EV betaalden we in totaliteit 99,06 € (67,06 € laadkosten + 32 € tol). In brandstof/elektriciteitskosten besparen we met de Subaru Solterra EV dus 35,3% in vergelijking met een hybride wagen. En dit is dan gelet de hoge elektriciteitstarieven van snellaadpalen. Indachtig dat 95% van het gebruik van een EV dient voor woon-werkverkeer en aan het lagere particuliere elektriciteitstarief bij thuisladen, dan is de kostprijs om te laden nog vele malen minder.
CONCLUSIE
Elektrisch rijden blijkt niet alleen praktisch en haalbaar voor lange afstanden, maar ook economisch aantrekkelijk, waarbij diverse mythes over bereik, laadtijden, laadinfrastructuur en kosten worden weerlegd.